dededen yadigar evi dün gibi hatırlıorum
bahcede ki salıncağımı sonra ortada içi boş bi havuz ama küçük..
tel bi örgü vardı arası toprak.Ne bitiyor bilmiyordum...
olan bitenden, ne haberim vardı
nede, nedenlerin sebeplerini anlaycak yetiye sahiptim.
çocuk olmak böyle birşey işte ...
bizim ev pazar yolundaki esnafların naraları kadar gürültülüydü
onlara mı özeniyorlar yada insanlar sağarmı die düşünmeye tam başlıyordum ki
büyümüşüm... portakal kabugunda güzelmiş...
eskilerde bıraktığım ve hala çocuk kaldığım o anlarda eksik olan sevinçlerim şimdi ise yok olmakla meşguller..malesef bu doğru
özlediklerim oluyor, keşkelerim boğuyo die devam edicem ama çok nasıl desem tregedyan bişi çıkıcak ortaya o yüzden bunu havada bırakıcamm...
çocuk kaldığım; evet... babamın cebinden çıkan en sevdiğim çikolata cebinde üretiliyor sandığım diyim yada işte o..
çocuk kalışlarımdan bitanesi.sonra anason kokan bi muhabbet balkonda..rakıdanmış geç öğrendim
o muhabbete çocuk kaldım...
adını hiç bilmediğim bi amca çıkıyor karşıma...yaşımı hatırlamıyorum ama hala omuzlara çıkacak kadar küçüğüm yada lider bi havam var bilmiyorum...bahsetmiştim ya babamın cebinde üretilen çikolatadan... işte onu almaya çalışır benden kahramanım babam beni kurtarır ve hayran oldugum adam benm sevgili babam...en çok buna çocuk kaldım...
yarım kalan yaramazlıklarım karpuzun çekirdekleri kadar kafa karıştrmazdı belki.. saymaya kalktınız mı bilmiorum ama bu bile çocuk kalmaya yeter heralde...
şimdi nerdeler??????????
karpuz çekirdekleri o meşhur çikolata salıncak yaramaz amca bak oda çocuk kalmış...
yarmaz olan herşey çocuktur... güzel...
kapatıyorum gözlerimi şimdi... evdeyim
ahşap merdivenler var. yukarda korkuların arasndan izliorum kendimi çocukluğum artık anason kokan muhabbetlerde ama benim kafamın içinde mayhoş bir tıngrtı var... eksik olan bişeyler var beklediklerim oluyor.
babamın omuzları hala şevkat kokuyor
kayboldugum sokakları daha yeni yeni buluyorum
eskiler 45plaklar kadar var pahabiçilemez markalar 8 kanallı televizyonlar radyo vs vs vs...
babama çocuuk kaldım
omuzları terli şevkatli ve ahşap artık...o olmasada çikolata biyerlerde
bahcede ki salıncağımı sonra ortada içi boş bi havuz ama küçük..
tel bi örgü vardı arası toprak.Ne bitiyor bilmiyordum...
olan bitenden, ne haberim vardı
nede, nedenlerin sebeplerini anlaycak yetiye sahiptim.
çocuk olmak böyle birşey işte ...
bizim ev pazar yolundaki esnafların naraları kadar gürültülüydü
onlara mı özeniyorlar yada insanlar sağarmı die düşünmeye tam başlıyordum ki
büyümüşüm... portakal kabugunda güzelmiş...
eskilerde bıraktığım ve hala çocuk kaldığım o anlarda eksik olan sevinçlerim şimdi ise yok olmakla meşguller..malesef bu doğru
özlediklerim oluyor, keşkelerim boğuyo die devam edicem ama çok nasıl desem tregedyan bişi çıkıcak ortaya o yüzden bunu havada bırakıcamm...
çocuk kaldığım; evet... babamın cebinden çıkan en sevdiğim çikolata cebinde üretiliyor sandığım diyim yada işte o..
çocuk kalışlarımdan bitanesi.sonra anason kokan bi muhabbet balkonda..rakıdanmış geç öğrendim
o muhabbete çocuk kaldım...
adını hiç bilmediğim bi amca çıkıyor karşıma...yaşımı hatırlamıyorum ama hala omuzlara çıkacak kadar küçüğüm yada lider bi havam var bilmiyorum...bahsetmiştim ya babamın cebinde üretilen çikolatadan... işte onu almaya çalışır benden kahramanım babam beni kurtarır ve hayran oldugum adam benm sevgili babam...en çok buna çocuk kaldım...
yarım kalan yaramazlıklarım karpuzun çekirdekleri kadar kafa karıştrmazdı belki.. saymaya kalktınız mı bilmiorum ama bu bile çocuk kalmaya yeter heralde...
şimdi nerdeler??????????
karpuz çekirdekleri o meşhur çikolata salıncak yaramaz amca bak oda çocuk kalmış...
yarmaz olan herşey çocuktur... güzel...
kapatıyorum gözlerimi şimdi... evdeyim
ahşap merdivenler var. yukarda korkuların arasndan izliorum kendimi çocukluğum artık anason kokan muhabbetlerde ama benim kafamın içinde mayhoş bir tıngrtı var... eksik olan bişeyler var beklediklerim oluyor.
babamın omuzları hala şevkat kokuyor
kayboldugum sokakları daha yeni yeni buluyorum
eskiler 45plaklar kadar var pahabiçilemez markalar 8 kanallı televizyonlar radyo vs vs vs...
babama çocuuk kaldım
omuzları terli şevkatli ve ahşap artık...o olmasada çikolata biyerlerde
**çok tatlı bir arkadaş kendisi Ferhat Kahraman kendi kadar tatlı bir hikaye yazmış paylaşmak istedim onun bu hayalimdeki afacan halini sizinde görmenizi istedim..İstanbul yeni sahne karşınızda ferhat (=
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder