Gözyaşı bırakmadım gidişine...

Sen düşlerimin kalemiyle yazılmış bir Ademoğlu senin için dalından taptaze koparılmış bir yasaklı elma şeytanın avuçlarında… bakışlarında kilitli kalmış sırlarımın içinde soluklarım telaşlı ve kıldan bir köprünün taşıyamayacağı kadar çok ihanet barındırmakta bedenimde avuçlarım terlerken avuçlarında nefes nefese sevişmek hazzını duyardım titreyen zayıf bir vücutta. bir Havva olmak isteği rüzgar kadar şeffaf ama etkili bir lodos sıcaklığında ertesi uzun ve şiddetli yağmurlarda saklanmış. Gözyaşlarımın elçisi bir bulut kadar uzağımda başımı göğe her kaldırışımda gördüğüm ama asla ulaşamayacağımı bildiğim noktada. “Benim için bir damla çok mu gördü gözlerin?” senin için bir derya yaratsam yetersiz ama ağlayamam sevgilim affet gidişin imkan dahilinde olamayacak bir ihtimalken ben aşkımızı yeşerttim sadece yüreğimde tek bir gözyaşı bırakmadım gidişine….